ชีวิตการทำงาน #103

สวัสดีเพื่อนทุกคนครับ วันนี้พบกันอีกครั้งหนึ่งกับเรื่องราว การทำงานขี่รถมอเตอร์ไซค์ส่งของของผม งานช่วงนี้เรียกว่าเยอะขึ้นเรื่อยๆ แต่ก่อนช่วงก่อนหน้านั้นประมาณเดือนที่แล้ว ผมคิดว่าผมวางแผนการทำงานเป็นอย่างดีแล้ว แม้กระทั่งผ่านช่วงวันที่ 10 เดือน 10 ก็ยังสามารถทำเวลาได้นะกลับบ้านไวเพียงแค่บ่าย 4 โมงกว่าผมก็ส่งของสินค้าเสร็จแล้ว แต่เดือนนี้เดือน 11 มันกลับตรงข้ามโดยสิ้นเชิงครับ เพราะหลังจากผ่าเทศกาลวันนำโชควันที่ 11 เดือน 11 สินค้าที่ผมจะต้องส่งให้ลูกค้ากลับมีเยอะเพิ่มขึ้น และมีแนวโน้มที่จะเพิ่มขึ้นทุกวันแบบไม่มีวันลด นี่เป็นเหตุผลที่ทำให้ในแต่ละวัน คนเกิดอาการเหนื่อยล้าสะสมเพิ่มมากขึ้น และ ทุกวันนี้ผมกลับรู้สึกว่าผมเหนื่อยขึ้นกว่าแต่ก่อน ทุกครั้งในแต่ละวันในช่วงที่ผ่านมา ในชีวิตการทำงานส่งของของผม ส่วนใหญ่ผมกลับถึงบ้านอาบน้ำทานข้าว จะแทบหายเหนื่อยแทบหมดสิ้น แต่เดือนนี้จะไม่ใช่แบบนั้นแล้ว ว่าจะได้พักได้อาบน้ำทานข้าวเย็น แต่ผมกลับรู้สึกเหนื่อยเท่านั้นยังไม่พอผมรู้สึกปวดเมื่อยตามข้อต่างๆ ทั้งข้อมือและข้อเท้า จะชั่วโมงการทำงานที่ต้องมากขึ้นและวิ่งงานหลายกิโลมากกว่าเดิม

วันนี้โชคดีที่อากาศค่อนข้างเป็นใจไม่ร้อนไม่มีแดด อากาศเหมือนฝนจะตกแต่ก็ไม่ตก เพราะไม่มีข่าวว่าจะมีพายุฝนเข้า ฝนน่าจะทิ้งช่วงแล้วตามความคิดผม แต่ฤดูหนาวยังไม่มาสักที ถ้าฤดูหนาวมาผมคิดว่าร่างกายผมน่าจะดีขึ้นกว่านี้ เพราะ ด้วยชุดในการทำงานของผม ถ้าช่วงฤดูร้อนนี่ไม่ต้องพูดถึงเลย เพื่อนลองนึกสภาพดูว่า การใส่เสื้อ 2 ชั้น พร้อมถุงมือ หมวกไอ้โม่ง หน้ากากอนามัย หมวกกันน็อคเต็มใบ กับสภาพอากาศที่ร้อน คนใส่จะต้องเสียเหงื่อมากขนาดไหน แต่ถ้ากลับกันถ้าเป็นฤดูหนาว กับการใส่เสื้อผ้าและเครื่องป้องกันตัวต่างๆ มันจะช่วยให้คุณและเข้ากันขนาดไหน ผมจึงอยากให้ถึงฤดูหนาวไวๆนั่นเอง แต่ไม่รู้เมื่อไหร่วันก่อนผมเห็นข่าวแวบหนึ่ง จำไม่ได้แล้วว่าที่ไหน แต่รู้สึกจะฟังข่าวจากทีวีบ้านลูกค้าแบบบ้านๆ ว่าปีนี้จะไม่มีฤดูหนาว แต่ไม่รู้จริงไหมหรือว่าผมได้ยินผิดและเข้าใจผิดเอง เพราะช่วงนี้ผมไม่ได้ติดตามข่าวเลยไม่ว่างมากมายถึงขนาดนั้น

ทุกวันนี้แม้ว่าผมจะวางแผนมาดีแค่ไหน ออกจากบ้านแต่เช้าขึ้นเท่าไหร่ พยายามเร่งทำงานให้มากขึ้น และพักผ่อนทั้งคนทั้งรถให้น้อยลง ก็ยังกลับไปช่วงหัวค่ำเหมือนเดิม อย่างวันนี้ปาเข้าไปประมาณ 19.00 น. กว่าจะเคลียร์ของและเคลียร์เงินเข้าบริษัทเสร็จ แต่เวลานี้ไม่ใช่เวลาที่ผมเคยกลับช้าสุด แต่นั่นมันช่วงก่อนหน้านั้นที่ผมกลับประมาณทุ่มกว่า หรือ 2 ทุ่มกว่า ช่วงนั้นสินค้ายังไม่มากเท่านี้ แต่ที่กับช้าเพราะการวางแผนผิดพลาดของผม แต่ช่วงหลังนี้คงปรับการทำงานที่มาใหม่ ไม่เคยกลับหลัง 18.00 น. เลย มีแค่ไม่กี่ครั้งที่กลับหลังจากนั้น แต่แต่เอาเถอะผมท่องไว้ในใจกับตัวเองว่าสู้ๆ งานเยอะเงินก็เยอะตามมา อดทนไว้เรายังหนุ่มยังแน่นอยู่ ยิ่งส่งสินค้าเยอะถ้าคมในการส่งชิ้นงานก็ยิ่งได้เยอะขึ้นเรื่อยๆ พอถึงสิ้นเดือนได้รับเงินเดือน ได้เห็นตัวเลขเงินเดือนกับตัวเองถึงตอนนั้นทุกอย่างมันจะหายเป็นปลิดทิ้ง และมีกำลังใจในการทำงานต่อสู้ต่อไป ผมให้กำลังใจตัวเองในใจอย่างนี้ตลอด สำหรับวันนี้ขอบคุณที่ติดตามและสนับสนุนคนในวันนี้ ขอบคุณครับ