RE: Yol Günlükleri | Trliste 30 Günlük Serüven - Gün #13

Çünkü tam olarak yanıma ne almalıyımı bilemediğim için yük ediyorum gereksiz şeyleri hâlâ.

Ay bu ben... Ben de bilemiyorum ama bir avantajım var kıyafetlerim çok fazla yer kaplamıyor. 10 parça kıyafetle 10 kombinden ziyade 40 kombin oluyor. Rahatım bu konuda. Ama iş kitap ve notlarla dolu defterlerime gelince böyle olmuyor.

Artık ümidinin tükendiği yerde bana rastladı ve benim ona sorduğum soru ne renk iplik? 🙆‍♀️

😱 Ben bir de kendimi her şeye hazırlıklı dolaşıyor sanırdım.

Sevdiğim biriyle oturduğum bir mekâna ait peçeteye, o güne ait hissettiklerimi yazar tarih atarım.

Bunu ben de çok yapıyorum. Hatta değerli bir arkadaşım sayesinde kafelerden şeker de toplamaya başladım.

Evler kağıt gibi duvarlara sahip olduğu için kısık sesle söylemekle yetiniyorum.

Benim umrumda değil 😂 Bağıra bağıra ki çoğu zaman doğru nota için sesimi rahat bırakmam gerekiyor. Kasılarak söylersem olmuyor bir süre sonra canım yanıyor. Bir de amaaannn bırak dinlesinler ne olacak?

Son raddeden dönmüş biri olarak yazıyorum çünkü.

Bunu ne yalan söyleyeyim kemiklerime kadar hissettim. Ne zaman birisi bana sen güçlüsün dese inanasım gelmiyor. Belki de gerçekten güçlü olmak için yara almamaya çalışmak gerekmiyor mu? Güçlü olmanın yolunda yara alıyor olmak züğürt tesellisi gibi geliyor çünkü o saçma yaralarla dolu maceralar bitince de ben de bitiyorum. Yaşamaya dahi isteğim kalmıyor. Ama bazen de diyorum, son 2 haftadan biraz fazladır, iyi ki buralardayım. Harika bir insanla tanıştım.

Tanımadığım için bu kim, şu kim diye darlıyorum onları. 🤭

Bunu genelde bana yaptıklarından geçmiyorum bile oralara...

Gazetelerdeki bulmaca eklerini en önce kapmak için evde yarışırdık.

Annemle çok kavga ederdik bunun için. O, "Sen daha iyi biliyorsun Türkçe'yi okula gidiyorsun bırak ben çözeceğim!" diye ısrar ederdi. Bende, "Hayır sen kocandan öğren ben çözeceğim." diye de karşılık verirdim 😂

İçinizde oynayan var mı acaba? 🙊

Bir süredir ailedeki herkes yan yana geldiğinde bu tarz kelime oyunları oynuyoruz bir kişinin telefonundan. Özellikle de annemin, 20 yıldır Türkiye'de Türkçe öğrenmesine rağmen, zorlanması oldukça tatlı geliyor.

Aman takma kafana, günlük sayfan değil mi burası' diye diye kendimi ikna ettim.

En iyisini de yapmışsın. Senin gün içinde yaşadığın uzun saatler bana dakika olsa da aradaki duygu ve düşünce değişimlerini çok net bir şekilde gördüm. Bence biraz da geriye dönüp bakabildiğinde senin, kendi durumu incelemene yardımcı olabilir.

Umarım bu başıma iş açmaz. 🙆‍♀️

Ne işi açacak yaa.. Bence oldukça samimi ve şirin bir günlük. Arada kaçamak bakışlar atmak oldukça zevkli.