หลิวในสวน ความสุขปลูกได้

มาแว้ววววววววว..... มาแว้วววววววววววว..... บรรยากาศที่บ้าน ณ เพลาเน้..... อึมครึมทั้งวัน แดดไม่มี มีแต่ฝน เมื่อเช้าบัวตัดแต่งต้นไม้ริมรั้วสองข้าง ตัดเสร็จยังไม่ทันจะได้เก็บกิ่งไม้ที่ตัดเลย ฝนเทลงมา เทลงมา เทลงมา บัวก็เลยปล่อยทิ้งไว้แบบนั้นเลย กะว่าเดี๋ยวตอนบ่ายๆ ค่อยไปเก็บใส่ถุงขยะ ปรากฏว่าฝนตกทั้งวันจร้าาาาาาา.... รอเก็บพรุ่งนี้ละกัน ตอนบ่ายๆ ครูเยี่ยมบ้านนักเรียน และผู้ปกครองออนไลน์ เออ!!!..... ทุกวันนี้ทำอะไรก็ต้องออนไลน์ ชีวิตนี้ถ้าไม่มีเน็ตนี่จบนะ พูดเลย

สมัยก่อนถ้าบอกว่ามนุษย์สามารถคุยกันจากที่ไกลๆ แล้วเห็นหน้ากันได้ พูดไปใครจะเชื่อ ตอนที่บัวเรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาตอนต้อน เวลาจะสื่อสารกัน ยังเขียนจดหมายกันอยู่เลย ถ้ารีบหน่อยก็โทรเลข กว่าจะตอบกลับก็ใช้เวลาหลายวัน พอเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย เริ่มมีโทรศัพท์บ้าน โทรศัพท์ตู้หยอดเหรียญสาธารณะ แล้วจะโทรหาใคร บ้านเพื่อนยังไม่มีใครมีโทรศัพท์บ้านสักคน ไม่น่าเชื่อว่ามนุษย์มีความสามารถมากๆ ประดิษฐ์คิดค้นได้ทุกอย่างในโลกใบนี้ แต่มนุษย์ก็ไม่สามารถเอาชนะธรรมชาติได้ มันอาจจะเป็นการสร้างสมดุลทางธรรมชาติ

ร่ายซะยาวเชียว วันนี้หลังจากที่ครูที่ปรึกษาเยี่ยมบ้านออนไลน์เรียบร้อย ฝนก็หยุดตกพอดี ก็ถึงเวลาที่บัวจะไปตามล่าหาแมลง เดินวนหาแมลงอยู่ตั้งนาน ไม่มีสักกะตัว เวลาต้องการนี่ไม่เห็นแม้เงา แต่เวลาที่ไม่ต้องการเสนอหน้ามากันจัง

บัวก็เลยถ่ายดอกหลิวที่ปลูกไว้ข้างบ้านเป็นแถวยาว และกำลังออกดอกเต็มต้นไปหมด เห็นแล้วมันชุ่มชื่นหัวใจเสียจริงๆ จริงๆ แล้วบัวปลูกหลิวไว้ 2 แถว แถวนี้เป็นหลิวสีชมพู อีกแถวเป็นหลิวสีม่วงอ่อน ซึ่งคุณสาติว่ามันรกดูไม่สวย บัวก็เลยรื้อหลิวสีม่วงอ่อนไปไว้หลังบ้าน ไม่ได้ปลูกนะ เอาไปวางแหมะไว้กับพื้นเฉยๆ เลย เพราะบัวไม่มีแรงจะขุดดิน จอบก็ไม่มี คือขี้เกียจนั่นแหล่ะ 555 มันก็เลยเหลือหลิวสีชมพูแถวเดียว

ตอนนี้หลิวกำลังออกดอกดกมาก จนแทบจะมองไม่เห็นใบ ความสุขของคนปลูก ความสุขปลูกได้