สวัสดีค่ะเพื่อนๆ ทุกคน

ช่วงเน้.... ก็อยู่บ้านเป็นหลัก จะออกข้างนอกก็แค่ไปทำธุรกรรมทางการเงินเท่านั้น ก็คือไปธนาคารนั่นแหล่ะค่ะ ไปเดือนละ 2-3 ครั้ง ไปทีไรก็แวะทานข้าวเที่ยงก่อนกลับบ้าน เมื่อวานก็ไปที่ธนาคารในห้างเทสโก้โลตัส เผอิญว่าคนเยอะม๊วกกก.... คุณสามีก็เลยชวนไปที่เซ็นทรัลแทน ซึ่งที่เซ็นทรัลคนก็พอประมาณค่ะ เมื่อทำธุระเสร็จก็หาอะไรกิน ตอนแรกจะกินที่ฟูจิ ก็นะ กินบ่อยเกินไป ก็เลยเปลี่ยนบ้างไรบ้าง เดินผ่านร้าน S&P พอดี๊.... นานแล้วที่ไม่ได้กินร้านนี้ ก็เลยมีมติเป็นเอกฉันท์

อาหารที่นี่ก็จะแบบไทยๆ นิสนุง แต่ก็มีอาหารฝรั่งเหมือนกันนะ จำพวกสปาเก็ตตี้ไรงี้ ราคาก็ใช้ได้เลยสองร้อยขึ้น ก็เลือกอยู่นานค่ะ พอเลือกได้แล้วก็รอค่ะ ระหว่างรอ อ๊ะ....ถ่ายรูปนิสนุง เผื่อว่ากลับบ้านไปแล้วขยันอาจจะได้สักโพสต์ ทำอะไรสักอย่างมันมีนัยยะเสมอ 555

ระหว่างรออาหารมาเสิร์ฟ เห็นกระดาษรองจาน เป็นพวกเมนูหวานๆ เออน่ากินแหะ แต่ช่วงนี้บัวทำการทรมานตัวเอง ด้วยการใส่สเตย์รัดหน้าท้อง กินอะไรนิดอะไรหน่อยมันก็อิ่มๆ ตื้อๆ แต่ความอยากก็เอาชนะจนได้ ก็สั่งของหวานมาตบท้ายอาหาร 1 ถ้วย

อยากจะบอกว่ารออาหารนานม๊วกกกก.... ทั้งๆ ที่ลูกค้าในร้านไม่เยอะ แล้วเท่าที่บัวเห็นคือแต่ละโต๊ะกินจนจะกลับแล้ว ก็เหลือแต่โต๊ะบัวเท่านั้น ใครที่รีบหรือโมโหหิวง่าย บอกเลยอย่ากินร้านนี้ ไม่งั้นคุณอาจจะหิวจนตาลายได้ บัวสั่งข้าวผัดอะไรนัวๆ สักอย่างนี่แหล่ะ อ้อ!!....ข้าวผัดควินัวกากหมู แซลมอนนึ่งมะนาว ถ้าจำไม่ผิด

โปรดสังเกตุพริกที่ลอยอยู่เหนือปลาแซลมอน ชิมคำแรกต้องร้องเลย ทั้งเผ็ดทั้งร้อน แต่รสชาติอร่อยม๊วกกก.... แซ่บม๊วกกกก.... คุ้มค่ากับการรอคอยจริงๆ นี่ถ้าไม่ติดสเตย์ที่รัดอยู่ที่ท้อง บัวอาจจะสั่งเพิ่มอีกจาน 555

ส่วนจานนี้เป็นไก่อบ ของคุณสามีค่ะ นางบอกก็พอกินได้ ซึ่งบัวไม่ได้ชิม นางคงอารมณ์ที่ด้วยแหล่ะที่รอนาน ก็เลยไม่ค่อยจอยกับอาหารสักเท่าไหร่

ชามเน้.... เป็นเกี๊ยว บัวไม่แน่ใจว่าเกี๊ยวอะไร เพราะบัวไม่ได้ชิม คุณสามีบอกก็พอกินได้

หลังจากกินคาวแล้วก็ต้องกินหวานล้างปาก จากที่ตอนแรกกังวลว่าจะยัดลงกระเพาะไม่ได้ เพราะติดสเตย์ ณ เวลานั้นสเตย์ก็สเตย์เหอะ อร่อยจนลืมสเตย์ไปเลย บัวก็เลยกลายเป็นรู้สึกผิดนิดๆ ที่อร่อยอยู่คนเดียว ส่วนคุณสามีก็กินไปงั้นๆ

ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ให้กันเสมอมา
แล้วเจอกันโพสต์หน้าจ้า เลิฟนะยู้วววว....