Animal Photography Contest ศัตรูดอกไม้ในสวน

สวัสดีค่ะเพื่อนๆ ทุกคน

มาล้าววววว..... มาล้าววววว..... กลับมาพบกันเช่นเคยที่เก่าเวลาเดิม วันเน้..... ก็ยังคงส่งภาพสัตว์เข้าร่วมกิจกรรมกับชุมชนไทยเหมือนเดิม วันเน้.... ขอส่งภาพน้องหอยทากเข้าประกวดจร้าาาาา..... ส่งเข้าประกวดโดยสวนบัว 555 เจ้าหอยทากถือว่าเป็นศัตรูตัวฉกาจที่คอยกัดกินยอดไม้ดอก และไม้ประดับในสวนสวยของบัวเลยก็ว่าได้ รองจากหนอน บางทีก็กัดกินซะจนใบกุด เหลือแต่กิ่งก้านโด่เด่ เห็นแล้วมันเจ็บจี๊ดไปถึงกระดองใจคนรักดอกไม้แบบบัวเลย เราจะอยู่ร่วมโลกกันไม่ได้ซะแล้ว บางวันบัวก็กลัวบาป โดยการจับโยนออกไปถนนหน้าบ้าน คือเราไม่ได้ไง แค่โยนออกไป ถ้ารถจะเหยียบก็ไม่ใช่ความผิดของเรา (แบบนี้ก็ได้หราาาา...) จนแม้กระทั่งว่าทนไม่ไหว เก็บเจ้าหอยทากทั้งหลายมากองรวมๆ กันไว้ แล้วโรยด้วยเกลือ ก็เกลือแกงที่อยู่ในครัวเรานี่แหล่ะค่ะ คือความยับยั้งชั่งใจไม่มีแล้ว เจ้าหอยทากมันย่ำยีหัวใจกันเกินไป ตื่นเช้ามาต้นดอกพุดที่กำลังดอกตูมๆ จะบานอยู่วันสองวันนี้ โดนเจ้าหอยทากเล่นงานเสียจนเหลือแต่ก้านโด่เด่ ก็เลยฟิวส์ขาดจัดการขั้นเด็ดขาดไปเล้ยยย.... แต่ไม่ใช่ว่ามันจะหายไปหมดนะคะ คือมันมีเยอะมาก เยอะจนกำจัดไม่หวาดไม่ไหว

ในเมื่อเรารู้จักความร้ายกาจของเจ้าหอยทากแล้ว เรามาทำความรู้จักกับเจ้าหอยทากกันดีกว่า หอยทากนั้นเป็นสัตว์ที่สามารถจะมีชีวิตอยู่ได้ ไม่ว่าจะเป็นยอดภูเขาสูง หรือฝังตัวอยู่ในทะเลทราย หรือซ่อนตัวอยู่ในป่าดงดดิบที่ชื้นเย็น เป็นทั้งผู้สร้างสรร และผู้ทำลาย คือเป็นทั้งอาหารอันโอชะตามภัตตาคารต่างๆ และใช้ในการค้นคว้าทางการแพทย์ ในขณะเดียวกันมันก็สร้างความหายนะให้แก่พืชผักต่างๆ ไปด้วย เรียกได้ว่ากินแหลกราญ เลยจริงๆ หอยทากนั้นมีกำเนิดมาหลายล้านปี และก็ได้แพร่หลายไปทั่วทุกมุมโลก

หอยทากที่เราเห็นๆ กันอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันนั้นเป็นสัตว์ที่มหัศจรรย์ชนิดหนึ่ง มันไม่มีโครงกระดูกภายใน มีแต่กล้ามเนื้อทั้งนั้น แม้ว่าเจ้าสัตว์จำพวกนี้จะมีรูปร่างเล็ก และแบบบางก็จริงอยู่ แต่เจ้าหอยทากชนิดหนึ่งที่มีชื่อทางวิทยาศาสตร์ว่า Helix Pomatia หรือเจ้านักกินอันลือนามนั้น มันสามารถที่จะแบกน้ำหนักได้ถึง 12 เท่า และมีกำลังฉุดลากได้ถึง 200 เท่าของน้ำหนักของตัวมันเองทีเดียว แต่แม้ว่ามันจะมีความสามารถมากมายมหาศาลเพียงใดก็ตาม มันก็ชอบการพักผ่อนมากอยู่ โดยเฉพาะในฤดูหนาวซึ่งมีระยะเวลาอันยาวนานนั้น มันจะมีโอกาสได้พักผ่อนติดต่อกันไปเป็นเวลานานหลายเดือน โดยมันจะหดตัวของมันเข้าไปอยู่ในเปลือกเพื่อให้พ้น จากแสงอาทิตย์ที่จะคอยแผดเผาให้ตัวของมันแห้งอยู่เสมอ และหลยให้พ้นฝนตกหนักที่จะทำให้ตัวมันเปียก

หอยทากอาจจะงีบชั่วระยะเวลาสั้นๆ หรือบางทีก็ใช้เวลานอนเป็นวันๆ โดยหดตัวเข้าไปในเปลือกมีเยื่อเป็นเมือกบางๆ กั้นไว้เจ้าหอยทากทะเลทรายนั้นมีนิสัยนอนทนอย่างน่ามหัศจรรย์ทีเดียว คือมันสามารถจะนอนติดต่อกันไปได้นานถึงสามปีหรือสี่ปีทีเดียว ลักษณะอาการเคลื่อนไหวของหอยทากนั้นงดงามน่าดูมาก เปลือกที่บิดเป็นเกลียวของมันมีสีต่างๆ จากสีเทาไปจนถึงสีน้ำเงิน ตัวของมันจะค่อยๆ เคลื่อนไปโดยอาศัยกล้ามเนื้อใต้ท้องข้างล่าง กล้ามเนื้อนี้สัมผัสกับพื้นเป็นจังหวะคล้ายลูกคลื่น ทำให้เปลือกนอกอันแบบบาง ของมันเคลื่อนตัวไปข้างหน้า เมื่อมันเคลื่อนตัวไปถึงไหน เจ้าหอยทากก็จะทิ้งเยื่อหรือเมือกบางๆ ซึ่งทำหน้าที่คล้ายพรมสำหรับปูป้องกันตัวไว้เบื้อล่างเยื่อนี้ไม่มีสีแต่เหนียว บางทีก็มีประกายสีเงิน เมื่อกระทบเข้ากับแสงสว่าง เจ้าเยื่อเมือกนี้เองที่ทำให้หอยทากสามารถเดินบนสิ่งที่คมกริบเหมือนมีดโกน ได้โดยไม่ระคายผิวเนื้อของมันเลย น่าอัศจรรย์ใจจริงๆ

ในการดำรงชีวิตประจำวันของหอยทากนั้น ความชื้นนับว่าเป็นตัวการสำคัญอยู่มาก เพราะความชื้นทำให้ตัวของมันอ่อนนุ่มอยู่เสมอ ช่วยทำให้เกิดทางเมือกสีเงิน และช่วยเลี้ยงตุ่มต่างๆ ตามลำตัวของมัน ในราวกลางเดือนเมษายนในเมืองฝาหรั่ง เมื่ออุณหภูมิเริ่มมีการเปลี่ยนแปลง จากฝนแห่งฤดูใบไม้ผลิที่เริ่มโปรยชะพื้นแผ่นดิน เจ้าหอยทากก็ตื่นจากการหลับไหล ค่อยๆ โผล่หัวเล็กๆ สีเงินของมันขึ้นมา หนวดของมันจะไขว่คว้าไปทางโน้นทีทางนี้ที เพื่อจะเรียนรู้ว่าในโลกนี้มีอะไร ที่จะให้มันกินได้บ้าง หนวดคู่บนของมันนั้นสามารถที่จะยืดอกไปได้ถึงนิ้วหรือกว่านั้น ที่ปลายหนวดคู่นี้เป็นที่ตั้งของตาของมัน ส่วนหนวดคู่ล่างนั้นสั้นกว่า และเป็นอวัยวะที่ไวต่อความรู้สึกในทางสัมผัสมาก