Kraków jest pełen ludzi. Nie zawsze tak było. Kiedyś wieczorami można było przejść się po pustych ulicach w centrum miasta. Dziś jest to niełatwa sztuka. Turyści robią swoje. Nawet jesienią i zimą jest ich sporo. A im bliżej Rynku, tym więcej.

Ludzie nie lubiący tłumów nie mają łatwo w Krakowie. Jest jednak czas, gdy spokojnie mogą wyjść na miasto. Spotkają bowiem po drodze tylko pojedyncze osoby. Mowa oczywiście o poranku. Imprezowicze śpią, reszta społeczeństwa dopiero się budzi. Jest to zresztą typowe nie tylko dla Krakowa.

Sam zwykle wstaję stosunkowo późno, bo późno też chodzę spać. [Tutaj mógłbym wstawić tego mema z blokiem i jedynym święcącym się oknem.] Czasem jednak zdarza mi się zerwać o 6. Klimat miasta o tej porze zwykle rekompensuje poświęcenie. Tak było też i dziś, kiedy postanowiłem wybrać się na Mszę Trydencką na Wawelu.

Świadomie zrezygnowałem z sugerowanych przez apkę "Jak dojadę" (polecam) połączeń. Wsiadłem w pierwszy lepszy autobus jadący na Dworzec Główny Zachód i wysiadłem niedaleko Placu Matejki, na którym stoi Pomnik Grunwaldzki. Obok znajduje się też Akademia Sztuk Pięknych (swoją drogą w piwnicach ASP jest miejsce, gdzie można zjeść dobre obiady w przystępnych cenach).

Zwykle na ławkach siedzą turyści i postlumpenproletariat. Pomnik z kolei oblegany jest przez deskorolciarzy. Ale nie rano. Rano (przed 7.00) nie ma nikogo.

Brama Floriańska też była pusta. Żadnych grajków, Krakowiaków dmuchających w ptaszki. Nawet obraz znajdujący się w bramie (kopia Matki Boskiej Piaskowej) zamknięty na cztery spusty.

Na ulicy Floriańskiej tylko zaopatrzenie. Kilka samochodów dostawczych. Ktoś coś nosi. Turystów brak. Tak samo naganiaczy. Może jakiś obiad? Może jakieś dziewczyny? Wieczorem nie da się spokojnie przejść tą ulicą. Dlatego staram się jej wtedy unikać. Rankiem co innego. Bez tłumu o wiele łatwiej dostrzec różne detale kamienic.

Na Rynku z kolei nikt nie proponuje wycieczek. Nikt nie wchodzi na pomnik Wieszcza. No chyba, że gołębie. Te nie mają wstydu o żadnej porze dnia i nocy.

Na Grodzkiej ta sama sytuacja, co na Floriańskiej. Zwykle trzeba manewrować między tłumem. Rano ulice są puste. Prędzej gołąb wejdzie (wleci) w kadr niż człowiek...

A z Grodzkiej to już rzut beretem do Wawelu. Oczywiście wyludnionego. No prawie, bo na dziedzińcu naliczyłem 3 turystów (a jednak).

Przechodzimy więc przez bramę, pod pomnikiem Tadeusza Kościuszki, stojącym na bastionie króla Władysława IV Wazy. W 1940 roku został zniszczony przez Niemców. Co ciekawe, Niemcy też go odbudowali. Kopia w 1960 roku została przekazana przez mieszkańców Drezna.

Uwielbiam Wawel o tej porze. Zwłaszcza Katedrę. Ach ta cisza i spokój! Msze Święte w Nadzwyczajnej Formie Rytu Rzymskiego odprawiane są od poniedziałku do soboty o godzinie 7.30. To niezwykle symboliczne, że Msza, która swój początek wzięła w czasach największej świetności Rzeczypospolitej jest sprawowana również i dziś w miejscu, gdzie spoczywają polscy królowie.

Po wyjściu z Katedry ludzi na mieście było zdecydowanie więcej, wciąż jednak znośnie. Oczywiście wczesna pora ma również swoje minusy (poza niewyspaniem). Jednym z nich są zamknięte lokale. Wiele z nich otwiera się dopiero o 10.00. Ale tak to już jest. Wszystko ma swoją cenę...