POETRY WRITING CONTEST IN TAGALOG, MY ENTRY: DIANE

Haloo mga Kabayan,

Ito ang aking tula:

DIANE

Ang tulang ito ay tungkol kay Diane. Si Diane ay aking kaibigan sa Olongapo City. Nakilala ko noong panahon ng kampanya ni Pres Joseph Estrada. Secretary si Diane sa grupong Erap para sa Mahirap. Batang bata pa siya noon Ako'y hanga sa kanya dahil malinis at fashionista, naka high heel, completo burloloy sa katawan simply pero ka hanga hanga. Siya ay nag tapos ng kursong Psychology.

Dahil sa ako'y busy na sa aking puesto sa palengke sa Judy's House of Crafts bihira na lang kami mag kita ni Diane. Mga tatlong taon nakalipas nagsara ako ng tindahan ko upang tumulong sa hanapbuhay ng asawa ko at may dinaramdam na rin ako sa aking katawan, malimit kaming mag asawa ini imbintahan makinig ng BOM - business Opportunity Meeting tuwing gabi sa mga fast food, nagkita kaming muli ni Diane. Nalaman ko na nasa Insurance naman siya at ako'y inaakit niyang maging ahente ng nalaman niyang naging ahente ako ng Grepalife at hawak ko yong insurance ng sa Golf Course. May edad na si Diane walang anak at may dinaramdam na kanyang asawa may problema sa tainga.

Ako'y naging Center Chief sa isang grupo ng mga nanay na layunin mai angat ang kabuhayan pina pa utang kami ng limang libo kada linggo ang hulog at meeting, biente ka nanay ang hawak ko, sinali ko si Diane. Natapos namin yong aming lingohang hulog pero sumakit ang ulo ko sa pag abono. Kaya huminto ako, doon na umpisa pumuti ang buhok ko.

Diko alam may problema na pala si Diane. nakita ko siya lagi sa estasyon ng Victory Liner Bus, doon ko nalaman na may bukol pala siya sa dede, ngunit wala siyang perang pang pagamot. Wala na siyang tirahan, doon na lang natutulog. Yong kanyang asawa ay hinatid niya sa Manila sa kapatid para may mag alaga. At si Diane bumalik sa Olongapo nanghihingi na lang ng pagkain sa mga kaibigan.

Yong panahon na yon ako'y gumagawa ng bonnet para sa mga nakakalbong kakababaihan matapos ang kanilang session ng chemotheraphy. Nabigyan ko si Diane ng ilamg beses.

Minsan bigla siyang pumunta sa amin at naki usap na doon muna matulog, pero maliit lang din ang aming bahay kaya doon na siya sa labas. Ako'y awang awa na sa kanya e wala din naman kaming pera pagkain lang ang maiabot ko.
Kaya bigla kong naisulat ang tula.

Simula noon di na siya bumalik sa amin. Ako'y nag alala sa kanya, nag ikot ikot ako sa Olongapo di ko na siya nakita.

Isang araw nag kita kami sa palengke ni Josie, kaibigan namin ni Diane. Siya ang nag sabi na patay na si Diane at siya ang nagpalibing. Wag na daw me mag alala at kahit papaano meron itong maayos na kinalalagyan sa kanyang huling hantungan. Ngunit di namin maiwasan napag usapan kung sino ang kanyang kapamilya.

Ito yong original kong post sa FB.

Salamat sa pagbasa...

Thanks for passing by...