Spending the weekend with my orange cats, แมวที่บ้าน

Last weekend, I have noticed that my orange cats have become more trusting and dependent on me and my presence. This has raised some concern as I do want my cats to be highly independent, mentally self-dependent and capable of surviving on their own. As I could not always be at the farm in the countryside, my cats would have to face the risk of having stray dogs invading the garden. So far, they have been able to escape to safety after those dogs’ surprised attack while there was no one at home. They have learned to hide on top of the water tanks and window ledge. They also continue to hunt in the garden from time to time.

On Saturday morning, I found a medium size mouse on the mat in front of the door. This was the first time my orange cat brought me a gift. The previous evening I was telling Joan to catch the mouse who liked to climb up the roof for me. He seemed to understand my request and hunted the mouse during the night. Kwan, the younger cat often hunted small birds and mouse but she would eat them up! So, I was quite surprised to see a perfectly fat and medium size mouse on the mat! Joan looked at my face for approval; I thanked him for his very good work!

It seemed my orange cats knew how to communicate with me. I allowed them to sleep inside the room at night on condition that they would tell me when they needed to go to the garden. Amazingly, Joan would walked towards my bed and called me with a very small meowing voice as if he was afraid of disturbing my sleep. He would strain his voice to produce a very faint call possible. I should tell him that I did not mind his usual loud voice as he had to obey the call of nature.

(Skinny Rosy’s about to take a nap!)

On the other hand, Kwan would send out much louder call twice to wake me up. Each cat would rush to wait near the door; they would ran down the stairs very quickly. I was very grateful that they tried very hard to please me and do as I had requested. These orange cats are very sensitive and responsive to my moods or vibes. Sometimes they wound just keep their distance whenever they could feel that my emotions were in a turmoil. They always ran towards me while I was doing my walking meditation in the evening. They just sayin my feet as if to get the cosmic energy pouring down from the universe on my body. I had to try to void stepping on them during my walking meditation. The nice feeling of we’ll being and compassion just flew out in all directions to heal all sentient beings.

Observing these cats reminded me of their grandmother cat (my first adopted orange cat) and their mother (Jilly who disappeared two years ago) and their aunty Rosie who survived a dog’s bite and later disappeared after the stray dogs’ raid over a year ago. I did wonder if cats have my kind of memory; I guessed not. It filled me with butter sweet sensations being able to retain their life story and childhood development. Being human being with such a big brain full of neurons, we are blessed with long term memories and all the strange mixed of feelings. Are we the only species with such amazing capability which makes it possible to create series of culture and civilizations.

I did my special meditation with my third eye during the evening to send my call to the missing Rosy. She did turned up three months ago looking as small as a four months’ old kitten. On Sunday afternoon, there was a loud meow in the living room which turned out to be Rosy in a very sad state. She was all skinny and her paws were muddy . She must have been waking for hours through the fields towards our house. She was famished so I had to feed her twice until she stopped asking for more food. She would allow me to touch her and carry her around the house;but she would be quite aggressive towards her niece, Kwan who was so glad to see her aunty. Luckily I did manage to get the three cats to become a family in one day.

Joan enjoyed sunbathing in the morning.

I took the three cats for a walk in the banana grove. These cats just love to run around and play hide and seek among the plants and piles of branches. Once they played with each other, Rosy could recall her past relationship with her family. It was so nice seeing three cats walking and sitting close together as a loving family. I just wished Rosy would not disappeared from us again. The two young cats found so much emotional stability and security being close to their skinny aunty. These cats were just like children being so gleefully happy at having the protection of an older family member acting like an anchor for the unity of family. I had just realised the emotional needs of young cats for having a secured family setting. They are just as emotionally sensitive as children in a broken family.

Joan and Kwan on their favourite spots.

That’s why I never used loud voices or violent gestures towards my orange cats. I knew they had gone through lots of tough experiences with stray dogs and felt abandoned by their mother and grandmother. I was quite glad that they could not complain to me in words about their sad stories; I would have felt very guilty. Luckily, these cats always live in the present reality so that they only know about what’s in the now! I am always very grateful for their presence and I thank them very often for being there with me. They continue to teach me about the art of living and enjoying the simple life. They eat,sleep, play and go out hunting occasionally; they don’t harbour resentment or bitterness about the past. So, we have learned to live in harmony with each other in our surroundings with respect to the blessings of Mother Earth.

สุดสัปดาห์ที่ผ่านมาเราเริ่มสังเกตเห็น ความเปลี่ยนแปลงของแมวส้มสองตัวของเรา เราเริ่มคิดว่าพวกมันเหมือนคนมากขึ้นทุกวัน เหมือนมันเข้าใจภาษาคน และสามารถตอบสนองความต้องการของเราได้ เราก็ลองให้แมวส้มสองพี่น้องมานอนในบ้าน โดยเราบอกว่าให้มานอนในย้านได้แต่ต้องปลุกเราตื่น เพื่อไปเปิดประตูบ้านให้ออกไปเข้าห้องน้ำในสวนได้ และห้ามมาทำบ้านเลอะเทอะเด็ดขาด แมวทั้งสองตัวก็ทำตามที่เราบอก เจ้าจอมและขวัญต่างก็มาร้องเรียกให้เราตื่นไปเปิดประตูให้มันลงไปข้างล่าง พสกแมวจะเกรงใจเรามากเพราะจะพยายามร้องเสียงเบามาก เพราะไม่อยากรบกวนตอนเรานอนหลับ แต่แปลกที่แมวไม่กล้ามานอนในห้องนอนของเราเหมือนที่บ้านเพื่อน

Rosy’s very sleepy again.

เราบอกให้เจ้าจอมช่วยจับหนูมห้ตัวหนึ่ง ตัวนี้ชอบวิ่งไต่อยู่บนหลังคาบ้านและทำเสียงดัง พอวันเสาร์ตอนเช้าเราก็เจอหนูอ้วนตัวหนึ่งนอนตายอยู่บนพรมหน้าประตูบ้าน เจ้สจอมเป็นตัวที่ล่าหนูให้เรา เราก็ขอบใจมันมาก ส่วนเจ้าขวัญชอบล่าลูกนกและลูกหนูมานั่งเล่นและกินจนเกือบหมด ครั้งนี้หนูอ้วนมีสภาพดีมาก มันคาบมาเป็นของขวัญให้เรานั่นเอง แต่ก่อนนี้แมวชื่อโรซี่หายไปเกือบปี จนทุกคนคิดว่ามันโดนสุนัขไล่กัดจนตายไปนานแล้ว แต่สามเดือนก่อนมันโผล่มาที่บ้าน โรซี่ดูผอมมาก เหมือนลูกแมวเลย เราเลี้ยงอาหารมันจนพุงกาง แล้วมันก็หายไปอีกสามเดือน เราก็ลองทำสมาธิส่งข้อความไปหาโรซี่ เพื่อบอกทางกลับบ้านให้แมว

วันอาทิตย์ตอนบ่ายมีเสียงแมวร้องเรียกเราเสียงดังลั่นบ้าน เราคิดว่าเป็นเจ้าขวัญ พอมองไปก็กลายเป็นเจ้าโรซี่ หน้าตามอมแมมผอมโซ ที่เท้าเปรอะโคลน เราก็รู้ว่ามันเดินมาไกลมาก กว่าจะมาถึงบ้าน นี่โชคดีที่มันยังหาทางเดินกลับมาได้ มันคงเดินมาหลายชั่วโมง และคงหิวมาก เราก็เลี้ยงอาหารจนมันอิ่ม จนมันเลิกร้องขออาหารกินและไปหาที่นอน เราดีใจที่มันยังจำเราได้และยอมให้เราจับตัวได้ แต่มันขู่หลานของมันมากไปหน่อย เราก็เลยหาทางให้พวกแมวกลับมาจำกันได้ ตอนเย็นเราพาแมวไปวิ่งเล่นในสวนกล้วย พวกมันชอบวิ่งเล่นไล่จับในสวน และเล่นซ่อนหาตามพุ่มไม้ สักพักแมวสามตัวก็กลับมาเป็นครอบครัวเดียวกันอีก เราดีใจมากที่ความอบอุ่นของครอบครัวแมวหวนกลับมาอีกครั้ง เราก็หวังว่าเจ้าโรซี่จะไม่หายตัวไปอีก เราอยากให้มันอยู่เป็นเสาหลักให้ความมั่นคงกับหลานของมัน เราก็ขอให้เจ้าที่เจ้าทางช่วยดูแลแมวส้มสามตัวให้เราด้วย

Wishing you peace, good health and prosperity.

Stay warm and cheerful.