RE: Potamos beach Mallia, Creta

avatar

You are viewing a single comment's thread:

Όχι, δεν νομίζω ότι υπάρχει περίπτωση πλέον να τα ξαναβρούμε....
έχω πάεισε ένα πολύ καλό μου φίλο στην Κρήτη για 5 μέρες...



0
0
0.000
4 comments
avatar

M'aresei to oti perneis afto pou leo sta sovara :))

Entaksi, tha kaleso ton Mr Ghost na erthei na meini mazi mou....

:))

0
0
0.000
avatar

Χαχαχα τώρα το κατάλαβα.....

0
0
0.000
avatar

Δεν είχα άλλο τρόπο να επικοινωνήσω με τον κ. φάντασμα, οπότε του έστειλα μια τηλεπαθητική πρόσκληση να έρθει να μείνει μαζί μου.

Ξαφνικά τον είδα, κάθισε επάνω από την οθόνη μου, σαν μια μεγάλη γαλάζια φλόγα κεριού.

Περάσαμε ένα λεπτό ή δύο κοιτάζοντας ο ένας τον άλλο και μετά φαινόταν σαν να κούνησε το κεφάλι του. "Δεν μοιάζεις με την εικόνα που έχει η Νικο στο νού του. Περίμενα να είσαι πιο οραίος και, τι είναι αυτό το ηλίθιο μούσι... Μοιάζει με την ουρά ενός μαδεμένο κοτόπουλο... Δεν σου ταιριάζει."

Θα ήταν αγένεια εκ μέρους μου να δείξω ότι με διασκέδαζε, γι ' αυτό του έκανα μερικές ερωτήσεις για σένα (δεν θέλω να επαναλάβω εδώ αυτά που μου είπε, ποιος ξέρει ποιος μπορεί να διαβάσει αυτό το μήνυμα).

Μόλις άρχισα να μου αρέσει η ιδέα να τον έχω παραία, είδα ότι άρχισε να μην φαίνεται τόσο χαρούμενος που ήταν μαζί μου. Τον ρώτησα τι είναι τό πρόβλημα και μου είπε, "δεν καταλαβαίνω γιατί, αλλά δεν έχω δει άλλα φαντάσματα εδώ."

Έκανα μερικές προτάσεις για το που σκέφτηκα ότι μπορεί να βρει μερικά, αλλά τίποτα, καμία τύχη.

Έπρεπε να πάω να αγοράσω λίγο γάλα, οπότε του πρότεινα να έρθει μαζί μου. Στο δρόμο της επιστροφής, ξαφνικά εξαφανίστηκε.

Είχα ήδη φτιάξει καφέ και ένα πόστ από την ιστορία μου, όταν εμφανίστηκε επάνω στην οθόνη μου πάλι. "Βρήκα ένα!"

"Ένα τοπικό φάντασμα;"

"Ναι. Προσπαθούσε να κρυφτεί. Μου είπε ότι όλοι πρέπει να κρυφτούν, αλλιώς ένας τοπικός γιατρός μπορεί να τους αρπάξει και να τους δέσει σε ένα ξόρκι που πουλάει, χρησιμοποιώντας τα για να κάνει τα ξόρκια του πιό δυνατά.

"Καλύτερα να μείνεις εδώ μαζί μου, όπου θα είσαι ασφαλής."


Λίγο αργότερα παρατήρησα ότι δεν ήταν τόσο μπλε πια και νομίζω ότι γινόταν πράσινος (από τη δυστυχία) όταν με ρώτησε, "Οι νέοι με χρειάζονται περισσότερο από τους γέρους σαν εσένα - εννοώ, είσαι σχεδόν ένα φάντασμα ο ίδιος. Ξέρω ότι ο Νίκος δεν θέλει να με δει, αλλά μένω αόρατος και μπορώ να τον βοηθώ χωρίς να το ξέρει. Οι νέοι του σήμερα, ξέρεις πώς είναι, είναι πολύ αφελείς και καταλήγουν σε μπελάδες, εκτός αν ένας φίλος σαν εμένα ψιθυρίσει μια προειδοποίηση πού και πού."

Δεν τού απάντησα, και έμεινε επάνω από το μόνιτερ, αλλά έτρεμε σαν φλόγα κεριού σε ένα αεράκι - τελικά με ρώτησε, "δεν νομίζεις ότι πρέπει να πάω να ελέγξω ότι είναι καλά;"

"Ακούγεται σαν καλή ιδέα. Πες του ότι στέλνω τους χαιρετισμούς μου... Αν τον αφήσεις να σε δει. Τέλος πάντων, να θυμάσε, είσε πάντα ευπρόσδεκτος να επισκεφθείς, ακόμα και αν είνι μόνο για λίγο κουτσομπολιό. "

Poof! Έτσι απλά εξαφανίστηκε.

Εάν τον δεις, να είσαι καλός μαζί του, νοιάζεται πραγματικά για σένα.

0
0
0.000
avatar

Πολύ όμορφη ιστορία!!! Πραγματικά με έβαλες σε φανταστικές σκέψεις...

Θα ήταν ωραίο κάτι που δεν έχει ύλη να νοιάζεται για σένα, γιατί οι άνθρωποι που νοιάζονται για σένα είναι μετρημένοι στο ένα χέρι....

0
0
0.000