Nature Photography Contest #เส้นทางป่าไผ่แห่งอราชิยาม่า

สวัสดีค่ะเพื่อนๆ ทุกคน

ช่วงเน้....นอกจากไปรับ-ส่งลูกที่โรงเรียนแล้ว ก็ไม่ค่อยได้ออกไปไหนเลย ก็เลยเอาภาพเก่ามาเหลาใหม่อีกรอบ แฮร่....แฮร่ เพื่อส่งเข้าร่วมกิจกรรมการประกวดของ @thaiteam ที่ยังคงมีการประกวดอยู่เสมอ ถึงแม้ว่าช่วงนี้จะมีคนเขียนบล็อกน้อยก็ตาม บัวก็พยายามร่วมกิจกรรมทุกครั้งถึงแม้จะไม่ค่อยบ่อยก็ตาม เขียนบ้างยังดีกว่าไม่เขียนโน๊ะ

ก็เป็นเรื่องราวเมื่อช่วงๆ กลางๆ ปีที่แล้ว ที่บัวกับคุณสาและพี่สาวของคุณสาได้ไปเที่ยวที่ประเทศญี่ปุ่น ซึ่งไปเที่ยวเป็นเวลา 15 วัน ซึ่งก็ถือว่านานเลยทีเดียว แล้วก็ไปเที่ยวหลายที่มากๆ แต่ก็จะมีช่วงที่ย้ายที่พักใหม่วันแรกๆ จะงด เพราะเหนื่อยกับการลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ขึ้นลงรถไฟ เดินหาที่พักบ้างอะไรบ้าง ก็เลยไม่มีแรงจะไปเที่ยวต่อ ก็จะหยุดครั้งละ 1 วัน ทุกครั้งที่ย้ายที่พัก ซึ่งไปอยู่ญี่ปุ่น 15 วัน ก็ย้ายที่พักประมาณ 4 ที่ ละแต่ละที่นะโอ้โหอย่าให้เซดเลยใช้เวลาเดินทางขึ้นลงรถไฟกว่าจะเดินถึงที่พักใช้เวลาครึ่งค่อนวันกันเลยทีเดียว

เมื่อปลายเดือนเมษายนปีที่แล้วพวกเรามีแพลนจะไปดูต้นไผ่ ซึ่งดูในรีวิวต่างๆ อืม!!!.... มันน่าไปสัมผัสม๊วกกกก.... แต่ละที่ที่พวกเราไปส่วนมากจะตามรีวิวเพจต่างๆ ไปค่ะ ซึ่งก็ไม่ผิดหวัง คือวันนั้นคุ้มเลย ซึ่งพวกเราออกเดินทางกันตั้งแต่เช้า โดยนั่งรถเมล์จากโอซาก้า ไปยังเมืองอาราชิยาม่า ซึ่งวันนั้นก็มีฝนตกปรอยๆ เดี๋ยวหยุดเดี๋ยวตกเกือบทั้งวันเลย อากาศก็จะเย็นๆ หน่อยๆ

ก่อนจะไปชมป่าไผ่พวกเราก็เดินเที่ยวเก็บภาพบริเวณรอบๆ และหาอะไรรองท้องก่อน เพราะตั้งแต่เช้ายังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย เมื่อทุกอย่างพร้อมพวกเราก็ออกเดินทางเรียบไปตามแม่น้ำ เดินไปเรื่อยๆ ก็จะเจอป้ายนี่เลย ซึ่งตอนแรกคิดว่าทางเข้าป่าไผ่มีทางเดียว มารู้ทีหลังว่าเข้าได้หลายทางก็ตอนที่ไปถึงป่าไผ่แล้ว เหมือนว่าเส้นทางมันเชื่อมกันจะใช้เส้นทางไหนก็ได้

ทางเดินก็จะเป็นเนินเขาน้อยๆ ลดหลั่นกันไป สองข้างทางก็จะมีต้นไม้ดอกไม้ให้ชื่อชม ทำให้การเดินทางไม่น่าเบื่อ ใครที่อยากจะเข้าห้องน้ำระหว่างทาง ก็จะมีห้องน้ำไว้คอยบริการเป็นระยะๆ

ที่นี่อากาศไม่ร้อนเหมือนบ้านเรา เดินไกลเท่าไหร่ก็ไม่มีเหงื่อออกมาให้เห็น ถ้าเป็นบ้านเราเดินขนาดนี้ลิ้นห้อยแล้วจร้าาาาา.....

ดอกไม้ระหว่างทางเดิน บัวเห็นดอกไม้ทีไรก็หยุดถ่ายรูปตลอดทาง เพราะมันมีอยู่ตลอดสองข้างทาง มัวแต่ถ่ายรูปจนเดินรั้งท้ายเขา ปกติก็เดินช้ากว่าใครเพื่อนอยู่แล้ว บางครั้งบัวต้องวิ่งตาม เพราะเขาเดินเขาเร็วมาก

วันที่ไปนักท่องเที่ยวเยอะมาก ถึงแม้ว่าฝนจะตกก็ตาม เรียกได้ว่ามีเพื่อนร่วมทางไม่มีเหงาแน่นอน

เดินจนลิ้นห้อยคิดในใจว่าเมื่อไหร่จะถึงซักทีว้าาาา..... ขาจะหลุดอยู่แล้ว อาหารก็กินไปเมื่อตอนสายคือมันย่อยหมดแล้ว เดินจนหมดแรงข้าวต้มในที่สุดเราก็เริ่มเห็นแนวทิวไผ่ที่ทั้งร่มรื่นและเขียวชอุ่มแล้ว ใจชื้นขึ้นมาทันทีเลยค่ะ

ดูในรีวิวว่าสวยแล้ว มาเห็นของจริงยิ่งสวย คนเยอะยิ่งกว่ามด พยายามจะถ่ายเอาเฉพาะป่าไผ่ จะไม่ให้ติดคนคงได้แต่ยอดไผ่ 555

ตรงบริเวณจุดนี้ลักษณะเป็นคล้ายๆ ทางสามแยก เป็นจุดบังคับถ่ายรูปคือมันสวยจะอดไม่ถ่ายได้หราาาา.... เป็นจุดที่นักท่องเที่ยวมาแล้วต้องถ่าย ตรงจุดนี้ตลอดสองข้างทางนั้นจะรายล้อมไปด้วยต้นไผ่ ที่เสียดแทงกอขึ้นไปบนฟ้า สูงไม่ต่ำกว่าสิบเมตร ปกคลุมทั้งสองข้างทางที่ลาดเอียงไปตามเนินเขาอย่างสวยงาม เป็นการได้สัมผัสกับธรรมชาติที่งดงามมากๆ

ลำไผ่พันธุ์นี้ตรงดีจริงๆ ถ้าตรงกว่านี้ก็ไม้บรรทัดแล้วหล่ะคร้าาาา..... เห็นแล้วอยากกินข้าวหลามขึ้นมาทันทีเลย 5555

เห็นไผ่แบบนี้อีกอย่างที่นึุกถึงคือ หนังจีนกำลังภายใน ที่มีฉากต่อสู้ด้วยวิชาตัวเบาบนยอดไผ่ เหาะเหยียบปลายไผ่ต้นนั้นต้นนี้ แล้วก็ฟันไปที่ลำไผ่โช๊ะ....โช๊ะ ซึ่งตอนเป็นเด็กชอบดูมากๆ ทั้งๆ ที่ไม่มีทีวีเป็นของตัวเอง 555

ที่นี่เป็นป่าไผ่ที่สวยมากๆ เลยค่ะ เดินไปเดินมาก็เจอทางออกอีกทาง ซึ่งก็อาจจะเป็นทางเข้าสำหรับอีกใครหลายๆ คน กลับมาดูภาพเก่าๆ ก็อยากจะกลับไปเที่ยวอีกครั้ง แต่คงใช้เวลาหยอดกระปุกอีกหลายปี 555 เพราะค่าใช้จ่ายสูงจริงๆ แต่คุณสาชอบญี่ปุ่นอาจจะได้กลับไปอีกไม่นานเกินรอ

ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ให้กันเสมอมา
แล้วเจอกันโพสต์หน้าจ้า เลิฟนะยู้วววว....