ชีวิตการทำงาน #100

สวัสดีเพื่อนๆ ทุกคนครับ วันนี้พยายามต่อสู้กับใจตัวเองอีกวันหนึ่ง หลังจากเมื่อวานผิดคาดไป ที่ต้องทำงานในวันอาทิตย์ด้วย ทำให้ร่างกายที่เหนื่อยล้า ปวดเมื่อยสะสมของเอง ยังไม่ทันได้พักตอนนี้ผมรู้สึกว่า ผมเหนื่อยมากขึ้นกว่าเก่า กลับถึงบ้านทีไรหมดแรงและกำลังทุกทีไป ปกติทุกครั้งพอกลับถึงบ้าน และพอได้พักอาบน้ำ ทานข้าวเสร็จ ผมจะค่อยๆ หายเหนื่อยไป แต่รอบนี้คือมันสะสมมาจนไม่หายเหนื่อยต่อไป คือ ช่วงนี้ประมาณกลับบ้านก็อยากพักอย่างเดียว หลายครั้งที่ผมเกือบตัดใจหยุดเขียน เพราะ ความเหนื่อยจากการทำงานประจำ

หลังจากปรับโครงสร้างการทำงานใหม่ บริษัทประมูลงานได้หลายเจ้า ทำให้งานเยอะแยะมากมาย ในแต่ละวันวันนี้ ผมสังเกตุดูงานสินค้า ที่ผมต้องส่งภายในวันนี้ ผมเลยต้องเปลี่ยนแผนจาก การใช้รถมอเตอร์ไซค์ มาเป็นรถกระบะ โดยผมยืมรถกระบะของพ่อ คันที่ผมยังผ่อนมือสองยังไม่หมดนั้นแระครับ วันนี้เลยเปลี่ยนแนวและวางแผนใหม่ครับ

เนื่องจากผมต้องขับรถใหญ่ ผมเลยไม่มีอิสระในการถ่าย หรือสะดวกที่จะถ่ายภาพสักเท่าไร เลยไม่ได้มุมมองการถ่ายภาพ เหมือนเช่นทุกวันที่ผ่านมา และ ภาพที่ผมถ่ายผมแค่หยุดจอดแปปเดียว แล้วผมก็ต้องรีบทำงานต่อ เพราะงานวันนี้เยอะจริงๆ และ ผมก็ต้องเสี่ยงต่อการเจอฝน แต่วันนี้ผมค่อนข้างมั่นใจว่าจะไม่มีฝนแน่นอน ทั้งที่อะไรไม่แน่นอน นั้นคือต้องเร่งทำเวลาให้เร็วที่สุด หารทำงานปิดงานได้เร็ว มันก็เท่ากับเวลาที่ผมจะได้กลับบ้านไปพักยิ่งเยอะขึ้นครับ

วันนี้ทั้งวันผมโชคดีที่เป็นตามที่ผมคาดไว้ ไม่เจออุปสรรคใดๆทั้งสิ้น ลงทั้งฝนที่ผมกะไว้แล้วว่ามันต้องไม่ตกแน่นอนวันนี้ แล้วก็เป็นจริงอย่างที่คิด วันนี้ผมเลิกงานประมาณ 17:00 น. ซึ่งถ้าผมเอารถมอเตอร์ไซค์ไปมีเวลเดอร์เกือบ 19:00 น แน่นอน วันนี้จึงเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องของผม 100% อีกวันนึง แต่พรุ่งนี้ยังไม่แน่ไม่นอนผมคงต้องใช้รถมอเตอร์ไซค์ไปส่งของเหมือนเดิม เพราะพรุ่งนี้พ่อผมต้องขนปุ๋ยไปเข้าสวน ผมคงไม่อยากให้พ่อลำบากโดยใช้รถมอเตอร์ไซค์ขนไป เหมือนสมัยก่อนที่ยังไม่มีรถกระบะ งั้นวางพรุ่งนี้ค่อยว่ากันอีกที สำหรับวันนี้ผมขอตัวพักผ่อนก่อนครับ ขอบคุณที่ติดตาม และสนับสนุนผมในวันนี้ ขอบคุณครับ