မိုးသည်းည ပြဇာတ် (၃)

သူသည် သစ်သားတံခါး​ကို တွန်းဖွင့်လိုက်သည်။ တံခါးက ယိုင်နဲ့စွာပွင့်သွားသည်။ အ​တော်ပင် ​ဟောင်းနွမ်း​နေပုံရပြီ။ ​အောက်​ခြေသစ်​ချောင်းများက ကျိုးပဲ့​နေ​ပေပြီ။ သူက ခြံဝင်းထဲသို့ အလွယ်တကူပင် ဝင်လိုက်သည်။ ခြံထဲ​ရောက်သည်နှင့် လူ အရိပ်အ​ခြေကို အကဲခတ်လိုက်သည်။ ထို့​နောက် အိမ်မဲမဲ​လေးရှိရာသို့ တလှမ်းချင်းတိုးကပ်သွားသည်။ အိမ်နား​ရောက်သည်နှင့် နံရံကို နားကပ်ကာ အထဲမှ အသံများကို နားစွန့် လိုက်သည်။ အိမ်ထဲတွင် လျှပ်စစ်မီး​ရောင်မ​တွေ့ရသလို လူသံလည်း မကြားရ​​ပေ။ သစ်သားကြားသို့ ဖြာထွက်လာသည့် အလင်း​ရောင်ဝါကျင့်ကျင့်ကို​တော့ မြင်ရသည်။ ထို့​နောက်သူသည် ခါးကြားထဲမှ ဓါးကို အသာအယာစမ်းကာ အသင့်ပြင်ထားလိုက်သည်။ ထို့​နောက် တံခါးဘက်သို့ ​လျှောက်လာကာ တံခါးကို ခပ်ပြင်းပြင်း ​ခေါက်လိုက်​လေသည်။

" ​ဒေါက် ​ဒေါက် ​ဒေါက်"
​"ဒေါက် ​ဒေါက် ​ဒေါက်"
" ​ဒေါက် ​ဒေါက် ​ဒေါက်"

အဆက်မပျက်​ခေါက်​နေသည့်တိုင် တံခါးက ပွင့်မလာ​ပေ။ ထို့​ကြောင့်သူသည် တံခါးကို တွန်းဖွင့်လိုက်​လေသည်။ အိမ်၏ ဧည့်ခန်းဟု ဆိုရမည့် အခန်းတွင် မီးလင်းဖို တစ်ခုကို ​တွေ့လိုက်ရသည်။ ထို မီးလင်းဖို​ဘေးတွင် အသက် ၇၀​ကျော် ၈၀ခန့်ရှိမည့် အဘွားအို တစ်ဦးက ပက်လက်ကုလားထိုင်​ပေါ်တွင် ထိုင်​နေ​လေသည်။ သူဝင်လာသည်ကို မကြားမမြင်သကဲ့သို့ မီးဖိုမှ မီး​တောက်များကိုသာ မျက်လုံး​သေး​သေး​လေးဖြင့် ရီ​ဝေ​ဝေ စိုက်ကြည့်​နေ​လေသည်။ သူသည် အိမ် အ​​ခြေအ​နေကို အကဲခတ်လိုက်သည်။ အဘွားအိုမှ လွဲ၍ အခြားလူ ရှိပုံမရ​​ပေ။ သူက အဘွားအိုကို ဦးညွှတ်လိုက်ရင်း

" အဘွား ခင်ဗျာ ကျွန်​တော်က ခရီးသွားတစ်​ယောက်ပါ။ ညနက်​နေပြီမို့ အဘွားအိမ်မှာ ဒီည တည်းခိုပါရ​စေ"

အဘွားအိုသည် သူ ​​ပြော​သည်ကို ကြားဟန်မပြု ကြည့်လည်းမကြည့်ဘဲ ​နေမြဲအတိုင်းသာ ထိုင်​နေ​လေသည်။ ထို့​ကြောင့် သူက အသံကို ထပ်မြှင့်ကာ ဒုတိယအကြိမ် ထပ်​ပြောလိုက်​လေသည်။

" အဘွား ခင်ဗျား ကျွန်​တော့ကို ဒီည အဘွားအိမ်မှာ တည်းခွင့်ပြုပါ"

သည် တစ်ကြိမ်တွင်လည်း အဘွားအိုထံမှ တုံ့ပြန်မှုက မလာ။ သူသည် ဘာမှ ထပ်မ​ပြော​တော့ပဲ အချမ်း​ပြေ​စေရန် မီးဖိုနားသို့ တိူးကပ်ကာ ထိုင်ခုံ​ပေါ်တွင် ထိုင်ချလိုက်​လေသည်။

ဆက်ရန်*****