Mevsimlerden Sonbahardayım | Trliste 15 Günlük Blog Serüveni #1

Herkese selamlar. 🙋‍♀️

Uzun bir ara vermişim hiç farkında olmadan. Geçen gün çaktırmadan sayfama bakınca, son yazımın üç ay önce yazılmış olduğunu görünce minik bir şok yaşadım diyebilirim. Birkaç hafta ancak olmuştur diyordum halbuki. Şunu iyi anladım ki yazdıkça, kendini ifade ettikçe, okundukça ve yorumlarla birlikte etkileşime girdikçe insan daha fazla adapte oluyor buraya. Yazdıkça yazası, yazmadıkça da tamamen uzaklaşası geliyor insanın.
Benim tek artım buradan tamamen kopmamak oldu sanırım. Yazılarımla burada var olmasam da arkadaşlarımın anlattıklarını okudum, discord sohbetleri sayesinde olaylardan bîhaber kalmadım. Bence de böyle olmalı zaten.

Gelelim aylarca yaşadığım suskunluğun ardından benim bu satırları yazma sebebime. Yeni bir serüven deneyimi tabi ki. 🙆‍♀️
İlki yedi gün sürmüştü. Her gün yazmak hem çok güzeldi, geliştiriciydi hem de zordu. Aynı zamanda yakınlaştırıcı. Bu kez gece yarısını geçirmeden hızlı trene atlamak zorunda kalmayacağız. Aheste aheste çekeceğiz kürekleri.

Âheste çek kürekleri, mehtâb uyanmasın
Bir âlem-i hayâle dalan âb uyanmasın
_{Yahya Kemal Beyatlı}

"Kürekleri ağır ağır çek, mehtap uyanmasın.
Bir hayâl âlemine dalan su uyanmasın."
_{Çeviri Kaynak}

Serbesiyetin verdiği etkiden midir nedir yine son saatlerde sınava hazırlanan öğrenci gibi oldum resmen. Olsun. Yine de beni aylar sonra ve gecenin bu saatinde klavye başına oturtan serüvencilikten razıyım.
Bu güzel ve zorlu konuları belirleyen sevgili @princeofbeyhive ve @mehmetfix'e teşekkür ederim. 🌸 Tabi ki emekleri için sevgili @damla'ya da. 🌼

🏜 ⛱ 🌈 🌄

İstediğimiz sorudan başlayabilme ve hatta kendi sorumuzu sorup cevaplayabilme şansımız olduğu için rahattım. İlk olarak beni kendine çeken "Hangi mevsim sizi daha çok yansıtıyor?"dan başlamak istedim.

Aslında biz insanoğlu çok tuhaf varlıklarız. Daha bir hafta önceye kadar yaz gelmedi, güneş yüzünü göstermedi, ne zaman ısınacak bu hava diye söyleniyordum(k). Hava kapalı ve boğuk olduğunda hiçbir şey yapasım gelmiyordu. 🙇‍♀️
Bir de Ankara'da bir sonbahar ve kış boyu yağmayan yağmur, arkası kesilmeden gök delinmişcesine yağınca ve sonucunda birçok felakete sebep olunca çok istedim günyüzü görmeyi. Evet o günler gelip çattı ama bu kez de çok sıcak diye hiçbir şey yapasım gelmiyor.🙇‍♀️
Çünkü tatlı bir sıcaklık yaşayamadan cehennem sıcaklıklarına geçiş yapmıştık. En azından İstanbul'daki gibi nem yok deyip kendimi avutuyorum şu an. Deniz olmamasının yararları mı acaba. :)
Koca bir bardak limonlu ve taze naneli suyumu yudumluyorum. Doktorumun bol su iç tavsiyelerine zorla ayak uyduruyorum. Kendime mesaj atıyorum; bir bardak, iki bardak diye içtikçe. İlk zamanlar boğulacak gibi hissediyordum ama şimdi birazcık alıştım galiba.

☃️❄☃️❄☃️

Aslında ben haziran doğumlu olduğum için kışçıydım. Küçükken babamın görevi dolayısıyla birkaç sene Van'da yaşadım. Muğla'dan sonra Van iki uzak uçtu benim için. Ama en güzel yıllarımı ve heyecanlı anları orada geçirdim diyebilirim. Kar yağdığında çektirdiğim fotoğrafları buraya eklemek isterdim. Belimize kadar gelen bembeyaz kara gömülürdük adeta. Geceler boyunca yağdığında kar tepeleri oluşurdu. Onun en tepesine binbir güçlükle tırmanır sonrasında kendimizi kaydıraktan kayar gibi bırakırdık aşağı. O kadar eğlenceliydi ki. O şehri ne zaman hatırlasam arkadaşlarımla o hâllerimiz gelir aklıma. Yerler kapkalın buz tabakasıyla kaplandığında düşe kalka kaymalarımız bir de. Kar topu oynamalarımız keza.

Gittiğim başka hiçbir yerde kışın tadını çıkaramadım bir daha böyle. Büyümüştüm belki. Belki de o kadar kar görmemiştim hiç. Ama şimdi geldi hatırıma. Ankara'da okurken final haftamızda öyle çok yağmıştı ki. Yurtta sadece Ankara'lılar vardık. Diğer arkadaşlarımızın sınavları bitip de gittiğinde hayalet şehirde tek başına kalmış gibiydim.
Sabahın erken saatinde yola çıktığımda, sokaklardaki kar tabakalarının içinden nasıl geçeceğim demiştim. Hayatımda ilk defa belediye ve halk otobüslerinin zincir taktığını görmüştüm. At arabası sesi çıkarıyordu zincirler. Nostaljik bir hava hakimdi. Otobüsten inip kampüse gidene kadar daha önce bir başkasının bıraktığı ayak izlerine basarak ilerliyordum. Dizlerimiz ıslanmıştı hep. Kalorifer petekleri sağ olsun sıcaklıkta bekleşen civcivler gibiydik hepimiz o gün.🙆‍♀️

Eskiden kışçıydım evet ama sonraları bahara bıraktı yerini. İlkbahar mevsimini çok severim. Doğanın uyanışına şahit olmak müthiş bir duygu. Kupkuru dalların yeşermesi, sonrasında rengarenk çiçeklerden oluşan elbiselerini giyinip kuşanması ve rüzgardaki o uçuş uçuş halleri enfes. Ama ne yazık ki çok kısa sürüyor bu büyü. Birden bire yazın sıcağı bastırıyor ve tam yaşayamamış hissediyorum o günleri. Havasını iyice soluyamamışım gibi geliyor.

Âğuş-ı nev-bahârda hâbîdedir cihân
Sürsün sabâh-ı haşre kadar hâb uyanmasın
_{Yahya Kemal Beyatlı}

"Dünyanın, ilkbaharın kucağında daldığı uyku, mahşer sabahına kadar sürsün; uyku bile uyanmasın.
Saz, bu göklere ait musikinin içinde dursun; sevinç gecesinde coşan mızrap dahi uyanmasın."
_{Çeviri Kaynak}

_Kaynak

Sonbahar iyi ki o eksikliği tamamlıyor. Ne sıcak ne de soğuk olan o tatlı havası daha fazla bizimle kalıyormuş gibi. Sadece yeşillenen yapraklar bir ressamın fırça darbesiyle sararmaya, sonrasında kahverengiye dönüşmeye başlıyor. Hatta yer yer kızararak doğanın diğer renklerine bürünüyor. Bu döngü devam ettikçe güzel zaten. Dallar kuruyup uyku haline geçmese, uyandığında böyle bir etki bırakabilir miydi üzerimizde? Yapraklar ve çiçekler toprağa düşmese ilkbaharda yeryüzünü o muhteşem kokuyla sarıp sarmaladıklarında bu kadar çekici gelir miydi bize? Sanmam.
Bu arada koku duygusu kaybedilene dek kıymeti bilinmeyenlerden. Kovid olduğum dönemlerde iki defa bu duygudan mahrum kaldığımda değerini çok iyi anladım. Hiçbir şeyin ne tadı ne de tuzu kalıyor. Yemek yemek bile anlamsız geliyor. Umarım kimse bu şekilde öğrenmek zorunda kalmaz.

🌸🌿🌸🌿🌸🌿

Her sene baharın gelişiyle birlikte Ankara'da görmek istediğim mekânların listesini yaparım. Özellikle çiçekler solmadan gitmek lazım. Bu sene bir hayalimi gerçekleştirdim. Sakura bahçesini sakuralar solmadan görebildim. 🌸
Onunla ilgili paylaşım yapmak istiyorum. Ihlamur Vadisi ve Lotus, namıdiğer Nilüfer'ler de sırada. Umarım kokularını duyabilirim en yakından..

📚 📚 📚

Yaz, kış ve bahardan ne zaman konu açılsa aklıma bir kitap geliyor. İlk harfe tıkladığımdan beri çıkmadı hiç. Bahsetmeden geçmek istemedim ben de. İsmi Bir Şeftali Bin Şeftali. Samed Behrengi'nin iki unutulmaz eserinden biri bana göre. Diğeri zaten herkesin bildiği Küçük Kara Balık'tı.
Bir şeftalinin iki dost sayesinde ağaç haline geliş süreci müthiş anlatılmış. Şeftali'nin hisleri, dostu için yaptıkları ve duruşu inanılmazdı. Baharda onun için yapılanları asla unutmayan ve dostluğun ne demek olduğunu tüm dünyaya ilan eden şeftalinin hikayesine tanıklık etmek isterseniz okuyun, okutun.. 🧡

---

İlk günden upuzun yazıp sıkmayayım. Ne de olsa bu serüven süresince anlatmak istediğim birçok şeyi kelimelere büründürmüş olacağım. Üç aylık suskunluktan sonra durdurabilene aşk olsun. :)
Okuyan arkadaşlarıma teşekkür ederim, bu konu hakkında yazacaklarını da merakla bekliyorum. 💐