ดอกไม้และชีวิตบทที่ 92

🌸🌸🌸 สวัสดีพี่ๆ และ เพื่อนๆ ทักคนค่ะ วันนี้ไม่ได้ออกไปตามหาดอกไม้ที่ไหนภายในหมู่บ้านเหมือนเช่นทุกครั้ง เรารู้สึกไม่สบายอีกครั้ง วันนี้ตื่นขึ้นมาตอนเช้า ประมาณตี 5 ตามเสียงไก่ขันปกติ มีอาการหน้ามืดเวียนหัว ในช่วงเวลาเช้า เช้ามืดในวันนี้เราจึงไม่ได้ช่วยงานช่วยทำอาหารเช้า หลังจากที่เราทานอาหารมื้อเช้าเสร็จ ก็จัดการทานยาพาราเซตามอล และ ขอตัวไปพักผ่อนในช่วงเวลาเช้าค่ะ

🌸🌸🌸 หลังจากนั้นเราก็ตื่นขึ้นมาอีกรอบ เกือบจะ 11 โมงเช้า ด้วยอาการที่ดีขึ้น จนแทบจะไม่มีอาการหน้ามืดเวียนหัวใดๆ แต่เรารู้ตัวว่าอาการของเรามันยังไม่เต็ม 100 เท่าไร และ อากาศด้านนอกบ้าน ในช่วงเวลา 11 โมง แสงแดดเริ่มแรงและร้อนแล้ว เราจึงไม่อยากจะเสี่ยง ออกไปหาถ่ายภาพดอกไม้ และ จำได้ว่ามีภาพเอกไม้เก่า ที่เราถ่ายไว้คัดออกมา ที่เราเห็นว่ามันยังไม่สวยพอ เลยไม่ได้เอาลงพร้อมกัน ในช่วงที่เราเขียนโพสต์ โดยใช้ภาพดอกไม้ชนิดนั้นไปแล้วนั่นเองค่ะ

🌸🌸🌸 เปิดประเดิมภาพแรกด้วยดอกระฆังทอง ซึ่งเราถ่ายไว้นานมากแล้ว ในร้านขายต้นไม้ จำไม่ได้ว่ากี่เดือนแล้ว เป็นดอกที่มีความหมายดี อีกดอกไม้หนึ่ง แต่ส่วนใหญ่เรามักจะเห็นคนซื้อมาใน ภายในบ้านน้อยมากค่ะ จะเห็นก็บ้านอาจารย์ของเรา และ บ้านเพื่อนที่มหาวิทยาลัยของเราแค่คนเดียว นอกนั้นเราไม่ค่อยเห็นใครปลูกสักเท่าไรยะค่ะ ยิ่งตามบ้านที่เราไปสำรวจ ส่วนใหญ่ไม่ใช่ซิไม่เห็นมีคนปลูกสักหลัง แต่เราว่ามันเป็นดอกไม้ที่สวยและแปลกดีชนิดหนึ่งค่ะ

🌸🌸🌸 นอกนั้นดอกสีขาวที่ดอกใหญ่ เราไม่ทราบชื่อของดอกไม้ ชนิดนี้ว่ามันเป็นดอกที่ชื่อว่าอะไร แต่เราถ่ายภาพได้ ภายในหมู่บ้านของเราเอง เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ตอนนั้นเราตัดสินใจไม่เอาลง เพราะว่า ดอกไม้มันน่าจะบานได้สักพัก และ เริ่มจะดูเหี่ยวเฉาและไม่สวยแล้วค่ะ แต่ในความคิดเราไม่รู้ซิ นอกจากดอกกุหลาบสีขาว แล้วก็พูดพูดซ้อนแล้ว เรารู้สึกว่าดอกไม้สีขาวจะมีความสวยน้อยที่สุด ในบรรดาดอกไม้สีอื่นๆ ไว้พรุ่งนี้เราจะพยายามหาถ่ายภาพดอกไม้ใหม่ มาให้เพื่อนได้ชมกันนะค่ะ สำหรับเนื้อหาของเราในวันนี้ก็คงมีประมาณนี้ บ๊ายบาย

❤️ขอบคุณค่ะ❤️