สืบสานวิถีชาวนาในอดีต

สวัสดีครับทุกคน และนี้ก็เป็นอีกหนึ่งบทความที่อยากจะ บอกเล่าเก้าสิบให้ทุกคนได้เห็นถึง การทำนาในอดีต ที่อาศัยเพียงแรงคนเท่านั้นในการทำนาปลูกข้าว ที่คุณครูของผมได้ลงมือทำเป็นตัวอย่างว่า ถึงแม้ว่า ยุกสมัยจะเปลี่ยนไป เครื่องจักรมากมายมาช่วยทุ่นแรงเราในการทำนา ใช่ความต้องการของเราที่แท้จริงหรือไม่

ในอดีตการทำนาของเรา ทำเพื่อเลี้ยงชีพ ทำเพื่อเอาไว้กิน แต่ปัจจุบัน ปลูกข้าวเพื่อเชิงพาณิชน์ บางก็ขายจนหมด จนแทบจะไม่เหลืออะไร ขายทำไหม ลองนึกดูว่าเราขายเพื่ออะไร ที่ขายเพื่อใช่หนี้ใช่ไหม หนี้อะไรบ้าง ค่ารถไถ ค่าน้ำมัน ค่าปุ๋ย ค่าแรงลูกจ้างต่าง และค่าสารเคมี ซึ่งอันสุดท้ายนี้สำคัญเลย ไม่อยากคุยในบทนี้ ไว้ว่ากันในบทความต่อๆไปดีกว่า

ผมเอง เมื่อครั้งยังเด็กเกิดทัน ในตอนที่ใช้ กระบือ หรือว่าควายนั้นหละครับ ทำไร่ไถ่นาจนเสร็จ จนเก็บเกี่ยวผลผลิต เกิดทันในยุคที่ ทำนาเสร็จได้โดยที่ไม่มีเครื่องจักรกลใดๆเลย บรรยากาศแบบนั้นช่างเป็น บรรยากาศที่มีความสุขมากมายครับ มีธรรมชาติ รายล้อม ในทุ่งนาก็สมกับที่เขา เคยว่ากันว่า "ในน้ำมีปลา ในนามีข้าว" ครับ

วิถีชาวนาในอดีตช่างมีความสุขมากจริง โรคภัยในอดีตก็ไม่คิดว่าจะเยอะเหมือนดังเช่นปัจจุบัน และคงด้วยสาเหตุนี้เอง คุณครู อาจาร์ยของผมท่านนี้พร้อมทั้งครอบครัว ถึงได้ ชวนกันย้อนถึง การทำนาในแบบฉบับที่พึ่งพาตัวเอง ไม่ต้องใช้งินทอง หรือการลงทุนที่มากจนกลับเป็นหนี้สิน เพราะการทำนา

ผมเคยคิดเสมอว่า สาเหตุที่ทำให้ ชาวนานั้น ยิ่งทำนายิ่งเป็นหนี้ นั้นสาเหตุมาจากอะไรได้บ้าง จน มาคิดว่าการทำนาที่พึ่งแต่เครื่องจักร กับสารเคมีในแบบปัจจุบันนี้หล่ะ เป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ ชาวนาในปัจจุบัน ยิ่งทำนาก็ยิ่งแต่จะเป็นหนี้

โดยเฉพาะ ถ้าเกิดภัยแล้งด้วยอันตรายมากๆ จะว่าไปแล้ว ในปัจจุบันการทำนาเพื่อเชิงพาณิชน์มากจนเกินไป ก็ทำให้เกิดการรุกล้ำธรรมชาติ แล้วก็ลามมาจนถึงการเกิดภัยธรรมชาติขึ้นด้วยครับ

สำหรับโพสต์นี้ก็คง เห็นสมควรที่จะ พอแต่เพียงเท่านี้ นะครับ หวังว่าจากนี้จะมีชาวนาหันมาทำนาแบบพอเพียง ดังเช่นในอดีตอีกครั้งคับ