Market Friday: searching for my old haunt by the river, เที่ยวท่ามหาราช

My life has been disrupted by the news about a friend suffering from vaccine injury. My heart was pounding as if I was in a car accident. Actually, I felt quite upset and the anxiety dominated my days. I did what I could by sending her all the relevant information on how to improve her situation. I have been doing a lot of research on herbal remedies for adverse effects of spike proteins and I have started taking some of these drugs and herbs to see the reactions of my body. So far, so good. I did feel much lighter and more alert which meant that I had picked up some shedding particles in the air of shopping mall. After hours of writing to my friend and doing extra research for more information on herbal remedy, I began to feel calmer. Had I not found anything at all, I would have felt very guilty and rotten. So, I have very good excuse for a late post once again.

This pandemic has pushed me into finding out more about our traditional herbal remedy. There are at least three very effective herbal medicine used by people in some provinces. So, I traveled to the old market by the river hoping to talk to old vendors or shopkeepers and traditional medicine practitioners. But the lockdown meant that all those shops were closed. I had to switch to exploring old temple and stray cats instead. But I could remember a very special Thai restaurant by the river at Maharacha Pier. I hadn’t been there many years. So, I began to search for this old pier.

The old pier used to have an old Thai restaurant built over eighty years ago. So it looked more like a big wooden house surrounded by several huge banyan and Bho trees with a big lawn for parking space. But the old restaurant with most trees were gone. The whole area had been transformed into a modern shopping arcade by the riverfront with Starbucks, small restaurants, cake shops and fashions shops.

I found one of the old tree still standing inside this small shopping center. But most shops are closed, restaurants only offered take away meals. I couldn’t have a coffee by the riverside. So, I just observe the new shopping area with about five people walking around. The atmosphere was very weird for me, I did wonder why I didn’t feel at ease there. The river was very calm but melancholy. The two levels design was quite surprising as I thought the investors would have some high rise hotels or apartments to make more money. This place should have been crowded during high season as it takes only five minutes’ walk to the Grand Palace and visitors could take the express boats or river cruise in the evening.

I spotted the remaining old houses of the local community of people whose ancestors had been living on stilt houses on the riverbank three hundreds years ago. These people’s houses were protected by old law as they were there a long time ago. During high tide and big rush of water from the north, these shacks or old houses would be inundated with water. They would be flooded and suffer from big waves caused by big ships traveling at high speed. During such season, crossing the river in a small ferry could be very dicey and exciting.

The big contrast between the rich and the poor people’s houses reflected a widening gap of wealth in our society. Had the education system in our country been improved as some politicians had promised, these local people with Thai degrees would be able to get out of this poverty trap. Most companies would readily recruit people who had English university certificates! It seemed as if our social constructs had been designed to keep people passive and do not know how to think critically. This has always been on my mind for years and the education quality seemed to have deteriorated recently. I thought perhaps all the good teachers were retired or passed away!

There were a few handicraft shops around the corner. These were designers’ goods with nice design and pleasing colours. But these shops were also closed. The bicycles hanging on the wall seemed a bit strange to me. But the wall painting of a naughty dog was quite funny. I walked around the deserted shopping arcade wondering where the old lady who owned the Thai restaurant had gone. I had no way of finding out about her life but I guessed she would have passed away since she would have been over one hundred years old by then. Life is forever changing just like the flowing river. I could feel that time is pressing on too fast and there are so many unexpected things waiting to happen in the near future. Oh! Mother Nature and River Guardian! Please look after the country for me and send us some miracles to prevent the worse case scenario. I know I have to be meditative and free my mind to receive divine guidance.

ช่วงนี้จิตใจไม่สงบเพราะมีเรื่องแรงๆ มากระทบจิตใจมากขึ้น เราต้องคอยทำใจกับการต้องเลิกคบเพื่อนเก่าบางคน ที่คิดไม่เป็นแม้เราจะได้เตือนและให้ข้อมูลไปมากแล้ว. ความกลัวทำให้คนวิ่งเข้าหาคมดาบ และพอรู้ตัวมันก็สายไปแล้ว เราก็ส่าไปตรงๆว่า เห็นกงจักรเป็นดอกบัว เราสังเกตเห็นว่าคนที่ไม่ค่อยปฎิบัติธรรม และเอาแต่เสพสุขตามใจตนเอง มักจะทำอะไรที่ทำร้ายตนเองเพราะมิจฉาทิฐิ คนในครอบครัวเรานี้แหละสุดยอดแห่งการเสพสุข เราก็ต้องพยายามปล่อยวาง เป็นอุเบกขาให้ได้ เพราะเรารู้ว่า เดี๋ยวจะมีเพื่อนเก่า และญาติตามกันมาเป็นหางว่าว เราเจ็บปวดกับการจะต้องสูญเสียคนในตระกูลและเพื่อนเก่า. แต่มันเป็นเรื่องของกรรม เราพยายามไปตามหายาสมุนไพรไทย ถึงท่าพระจันทร์ เพื่อเอาไว้ใช้รักษาตนเอง และคนในบ้านในยามวิกฤติ. แต่วันนั้นร้านปิดเรียบเลย เราก็ได้เดินเล่นตามวัด และถ่ายรูปสถานที่เก่าแก่ ไว้เป็นที่ระลึก

เราจึงเดินตามหาท่ามหาราช ที่เก่าแก่ที่มีร้านอาหารไทยโบราณ แต่ก่อนนี้เรามากินข้าวมี่ร้านนี้บ่อยมาก ร้านเป็นบ้านไม้ทั้งหลัง ดูโทรมมาก ล้อมรอบไปด้วยต้นไทรและต้นโพธิ์ขนาดใหญ่ และมีลานโล่งกว้างสำหรับเป็นที่จอดรถ ร้านอาหารอยู่ติดริมน้ำ มีบรรยากาศดีมาก เราไม่ได้มาเกินสิบปีแล้ว พอมาเจออีกที กลายเป็นศูนย์การค้าเล็กๆริมนำ้ มีร้านอาหารหลายร้าน ร้านกาแฟ ร้านขายขนม และร้านขายของทำมือและตามแฟชั่นหลายร้าน แต่ร้านปิดกันหมด เพราะยังล็อกดาวน์ เราเดินถ่ายรูปและมองดูความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น เราดีใจที่เจอต้นไม้ต้นเก่าแก่ที่นั่น เขาไม่ตัดต้นไม้ทิ้งหมดตอนก่อสร้าง แต่บรรยากาศแปลกไปมาก

เราเดินไปถ่ายรูปริมแม่น้ำเจ้าพระยา นี่ถ้าเป็นช่วงฤดูกาลท่องเที่ยว ที่นี่ต้องคึกคักมากๆ มีร้านอาหารเก๋หลายร้าน และคนควชอบมานั่งกินข้าวริมน้ำ ยิ่งตอนกลางคืนคงยิ่งสวยด้วย แถมมีท่าเรือให้ขึ้นไปล่องเรือตอนกลางคืน เราก็ถ่ายรูปบ้านเก่าๆที่เหมือนเพิงอยู่บนเสาไม้ผอมๆ ทำให้เห็นความแตกต่าง ระหว่างคนรวยกับคนจน บ้านคนมีทรัพย์นั้นสวยงามอยู่ริมแม่น้ำเจ้าพระยา และคอนโดหรู มันสะท้อนถึงโอกาสที่ไม่ค่อยมีเท่าไร สำหรับคนจน ส่วนหนึ่งคงเป็นเพราะการศึกษาที่แย่ลงไปเรื่อยๆ. คนจนไม่ค่อยมีโอกาสไปศึกษาต่อต่างประเทศ ก็ยากที่จะหางานที่มีค่าตอบแทนสูงได้ ดูเหมือนกับว่า การศึกษาถูกออกแบบมาให้คนส่วนใหญ่เชื่องมาก และคิดวิเคราะห์เองไม่เป็น จึงกลายเป็นเบี้ยของคนที่เก่งแต่โกงด้วย เราก็ต้องกลับมาทำสมาธิและสวดมนต์ เพื่อขอให้มีปาฏิหาริย์มาช่วยปกป้องบ้านเมืองจากความวุ่นวายในอนาคต

Wishing you peace, good health and prosperity.

Stay strong and cheerful.

#marketfriday created by @dswigle.